Van araquipa naar Bolivia

Hola chico´s

Het is weer een tijd geleden maar hij is er weer! Een nieuw reisverlsag!

Een geweldige reis van Araquipa naar Bolivia!

Peru Araquipa
Vanuit Cuzco zijn we met Tom en Daga naar Araquipa gereisd. Araquipa
is een mooie koloniale stad. Zo heb je hier het grootste klooster van
zuid amerika. vanuit deze stad hebben we twee tours gedaan. De eerste
dag zijn we gaan raften. Dit was een mooie en eerste ervaring op een
wilde rivier met een rubberbootje. We hadden een strenge instructeur
en dat was ook nodig want het duurde even voordat ik de fijne kneepje
onder de knie had. na verloop van tijd werd de instructeur wat
relaxter. Het was een leuke trip zo over het water en wil dit wel
vaker doen.

De tweede trip ging naar de colcacanyon. Dit was een 3 daagse trip
door een geweldige mooie vallei. We hebben hier eindelijk condors
mogen zien. Geweldig om te mogen aanschouwen. De eerste dag bestond
vooral uit naar beneden klimmen langs een steile bergpaden. Er was een
gevaarlijk moment toen er veel gesteente naar beneden kwam rollen en
ik het op een rennen most zetten. een grote steen mistte mij op een
haar. Het lopen was erg vermoeiend voor de knieën. een maal beneden,
kwamen we bij ons eerste slaapplek. We sliepen bij een familie in de
bergen. Het was erg eenvoudig en warm water was er niet, maar dat
juist wel leuk om een keer mee te maken. Maakte het juist wel
avontuurlijk. De volgende dag gingen we verder met onze tocht. De gids
vertelde ons veel over planten en de werking ervan. rond 13:00 uur
kwamen we aan bij de oasis. Een fijne plek met zwembad en de hele dag
happy hour. was erg gezellig!

de derde dag moesten we weer omhoog klimmen. Dit was het meest
vermoeiende stuk van de hike. Om 05:00 uur vertrokken we. Het was een
pittige klim, maar ik had er zin in die dag en keek uit naar het
ontbijt dat op ons zat te wachten op de top. Ik zette er de vaart in
en in 2 uur en 12 minuten was ik boven. Het was wel slopend, want de
hoogte en ijle lucht maakte het erg zwaar.
toen iedereen boven was gingen we met elkaar onbijten in boven gelegen
dorp. Wat kan een gebakken eitje lekker zijn! Hierna zijn we met de
bus naar 5000 meter hoogte gereden. Hier hadden we een geweldig mooi
uitzicht met vulkanen. Het was hier totaal verlaten op een aantal
vrouwen die natuurlijk hun spullen wilde verkopen. wat was het koud
hier. brrrrrrrr!
In de middag gingen we eten bij restaurant met lopend buffet. Wat
hebben we hier lopen schransen en het was lekkerrrrrrr! Na Araquipa
zijn we met de bus naar de grensovergang van Bolivia gereisd.


Bolivia
Copacabana / Titicaca meer
Voordat we in copacabana aankwamen (een mooi kustplaatsje aan het
titicaca meer) moesten we de grens overgaan. Dit ging vrij
gemoedelijk. hier konden we onze laatste sols omwisselen naar
bolivianos. We hadden een gewelidige busreis langs het meer in een
oude fullcama bus voor slechts 10 sol. echt heel goedkoop! Eenmaal
aangekomen in Copacabana gingen we opzoek naar onze vrienden die wij
hadden achtergelaten in Cuzco. Na een redelijk ontbijt en geld gepind
te hebben werd ik vanuit het niets verrast door Darragh (onze grote
Ierse vriend) Het was weer geweldig leuk om Lisa Charlotte en Darragh
te ontmoeten en de verhalen te horen die zij hadden meegemaakt.
Gelukkig hadden zij al een leuk en gezellig hostel gevonden waar ze
goede koffie en eten hadden. Wat een lieve bijzondere kinderen waren
er hier. Na een dag te hebben ontspannen zijn we naar Isal del Sol
gegaan. Dit is een eiland op het titicaca meer. Vanuit dit eiland zou
volgens zeggen de incacultuur zijn geboren. Na 2 uur op het water
kwamen we aan op het noordelijke gedeelte van het eiland. We sliepen
bij een familie, waavan het huis nog onder constructie was. het was
erg eenvoudig, maar de bedden waren heerlijk! Die middag zijn we naar
een aantal ruines geweest van de incas. was een soort klein doolhofje.
Wat een geweldige mooie uitzichten op het meer hadden we hier. Het
Tititcaca meer is touwens het hoogst bevaarbare meer op aarde op een
hoogte van bijna 4000 meter. De volgende dag zijn we naar het zuiden
van het eiland gaan lopen. Het is een erg mooie wandeling met veel
mooie uitzichten op het meer en besneeuwde bergtoppen in de verte. Ons
einddoel zou een grieks restaurant moeten zijn, maar die hebben we
uiteindelijk niet kunnen vinden. Na een 2 dagen gingen we weer terug
naar copcabana. Hier hebben nog een nachtje geslapen en zijn toen met
de bus naar La Paz gereisd. Dit was slechts drie uur reizen. De
oversteek was spectaculair. Onze bus moest via een groot vlonder naar
de overkant van de rivier komen terwijl wij met een klein bootje met
inheemse bevolking gingen. Het duurde even, want de schipper kreeg de
motor niet aan de praat. Uiteindelijk na 10 min vol uitlaatgassen toch
aan de overkant gekomen.

La Paz
in de middag kwamen we aan in deze gigantische stad! De stad telt twee
miljoen inwoners en ligt in een dal. Het is onoficieel (Sucre is
namelijk de hoofdstad) de hoogste hoofdstad van de wereld en ligt op
bijna 4000 meter. Erg indrukwekkend om te zien! In eerste instantie
lijkt het een smerige stad met veel auto's die zwarte rook uitblazen.
Maar als je de stad beter leert kennen is het een leuke stad met een
hele eigen identiteit! We zijn een aantal dagen verbleven in deze
bijzondere stad. We hadden een leuk hostel (adventure brew hostel)
waar we met de groep vanuit Cuzco verbleven. Het was een enorm pand
waar veel te doen was, zoals pool, tefeltennis en een leuke bar.
Het meest bijzondere in deze stad was mijn ontmoeting met pastoor
Hein. Pastoor Hein heb ik voor het eerst ontmoet in Nederland via Best
Life Church. Hij woont zelf in Colombia en heeft daar een gemeente in
Kali. Toen ik hem vertelde over mijn reis naar zuid Amerika gaf hij
aan dat hij in de zelfde periode in Bolivia zou zijn, en vanuit daar
is de afspraak tot stand gekomen om hem hier op te zoeken. Wat een
geweldige ontmoeting was het! we spraken af voor de grote cathedraal
van La Paz. Het was even wachten voordat hij er was want de chaos in
het verkeer en een lokale protest optocht zorgde ervoor dat hij te
laat was. Na een goed kop koffie en een goed gesprek liepen we naar de
parkeergarage. En daar was een grote verasssing! Hij had zijn motor
meegenomen en twee helmen. Hoe vet was dat zeg! Met de motor cruzen
door de stad van La Paz! Na deze rit kwamen we bij zijn apartement aan
en daar had zijn vrouw een lunch voorbereid. Na gezellig te hebben
gegeten gingen we door naar onze volgende eetavontuur. We aten geniale
kip met chaufa. hierna gingen we naar de bakker en daar kochten ze
appeltaart voor bij de koffie. Wat een overlvloed! Bij hem thuis
ontmoette ik een jongen waarmee hij samen een nieuwe gemeente aan het
bouwen is in La paz. Met elkaar zijn we daarna over de enorme
winkelstraten gaan lopen die La Paz rijk is! Hierna zijn we naar de
connectgroep geweest die zij houden in een cafe van een groot
winkelcentrum. dit is was de derde keer dat zij deze bijeenkomst
hadden. Het was echt een gezellige avond. We kregen koffie en gebak en
hadden goede gesprekken over onze levens als christenen. Natuurlijk
was het in Spaans en verstond ik het niet allemaal, maar pastoor Hein
vertaalde soms en zo kon ik het redelijk goed begrijpen, en de taal
van de liefde is universeel! Was echt bijzonder om bij te zijn! Na
deze ontmoeting gingen we met een suzuki jeep met een aantal jongens
van deze connectgroep na een geweldig mooi uitkijkpunt over La Paz. Op
het eind van deze avond brachten ze mij naar mijn hostel en heb ik
nog een potje pool gespeeld, waar ik zwaar werd ingemaakt :-)!
De volgende dag ben ik samen met pastoor Hein naar een gebied net buit
La Paz geweest met bizarre rotsformaties door eeuwenlange erosie. Als
afsluiter namen we een kop koffie in het zuideluijke gedeelte van La
Paz. Dit stadsdeel ligt lager en is daarmee ook warmer. Apart dat er
zon duidelijk verschil in tempratuur is. Dit gedeelte is ook veel
rijker. Veel dure huizen en een westers straatbeeld.
Eenmaal terug in de stad was daar ons afscheid. Het was echt een toffe
ontmoeting zo aan de andere kant van de wereld. Ik zou hier heel graag
nog een keer terug willen komen en meer willen zien hoe Hein een
gemeente helpt opbouwen.
Hierna ging ik meteen door naar de citytour. Deze werd gegeven door
twee jongeren van de stad zelf. We liepen langs de vele markten met
geweldig goedkoop eten en de vele andere bijzondere plekken met
daarbij vaak een bijzonder verhaal. De tour was erg leuk!
Na de tour ben ik naar een museum geweest dat onderdeel is van de
Bienale, deze kunst expo heb ik ook in Venetie gezien. Er waren hier
fotos te zien van huiskamers van Bolivianen uit alle lagen van de
samenleving. Bizar om de enorme verschillen te zien. Helaas had ik
niet meer tijd om meer musea te bezoeken omdat we in de avond naar
onze volgende avontuur zouden gaan. La Paz is zeker een stad waar ik
terug zou willen komen, ondanks dat veel mensen zeggen dat het
onveilig zou zijn heb ik erg genoten van de mensen en de cultuur!

Uyuni
Wow! Uyuni is echt bizar mooi! het stadje zelf is niet bijzonder maar
de natuur is echt geniaal.Het stadje ligt midden in een soort van
woestijn. Vanuit dit stadje hebben we een drie daagse tour gedaan door
Salar de Uyuni (zoutvlakten) en de vele valeien met vulkanen en meren
met de mooiste kleuren en flamingos. Met twee toyotas landcruisers
hebben we met onze leuke groep en een aantal brazilianen deze tour
gedaan. De eerste dag zijn we naar een treinen kerkhof geweest.
Prachtig om die oude locomotieven te zien weg roesten in de woestijn.
Vervolgens zijn we naar de zoutvlaktes gereden, dit is echt een
aanrader om te doen als je in Bolivia bent. Het is eigenlijk een oud
meer dat vele tienduizenden jaren door de verschuiving van de
tectonische platen is opgedroogd. Het zijn nu oneindige zoutvlaktes
met hier en daar zwevende eilanden (vroegere koraal bergen).
Halverwege de dag kwamen we aan bij een eiland in de vorm van een vis.
Dit ligt midden in de zoutvlakte. Toevallig was er die dag een
modeshow en daar was ook de president van Bolivia, die we met een
helicopter zagen vertrekken.
Aan het einde van de dag kwamen we aan bij onze slaapplek! Een
eenvoudig gebouw dat van zout was gemaakt, we kregen hier een lekkere
maltijd van kip, aardappelen en bananen.
Na een dag vol zout, was het geweldig om even de doush te pakken.
Lekker verfrissend!
De volgende dag vertrokken we al vroeg naar naar de valeien met
vulkanen en gekleurde meren met flamingos. Wow! dat was echt mooi! Van de ene naar het andere geweldige epische uitzicht. In de avond kwamen
we bij ons tweede slaaplek. We hadden hier een gezellige avond vol met
wiskey en ons favoriete kaartspel Shag! Die wiskey was geen overbodige
luxe. Want wat was het koud daar in de nacht!
De volgende morgen stonden we om 05:00 uur op en dat was wel erg
vroeg! Maar geweldig mooi om de zon te zien opkomen daar! Bernardo was onze gids! Ik had een erg goede klik met deze man ondanks dat we geen woord van elkaar begrepen. Hij noemde mij steeds Manuelito en dat kon kon ik wel waarderen. De laatste dag was weer een dag vol bijzondere rotsformaties en mooie meren. We kwamen bij een gebied met veel geizers. Wat stonk het hier naar rotte eieren en it wasnt me! We konden hier geweldige fotos schieten. Ik was wel erg moe aan het worden van alle korte nachten en er leek geen eind te komen aan de terugreis. We kregen een lekke band onderweg en de reserveband zag er nog slechter uit als de anderen banden. Het was de laatste reserve dus daar moest niet nog een lekke band bij komen. Gelukkig ging dit allemaal goed.
Rond 18:00 uur kwamen we terug in Uyuni, na een verfrissende doush zijn we met z´n lekker gaan eten bij de beste pizzatoko van het stadje! Die pizza was echt lekker!
Het was de laatste avond dat we met de hele groep waren, want Daga en Tom zouden ons de volgende dag verlaten. Na de geweldige maaltijd zijn we gezellig gaan borrelen bij een café. Was echt een top avond!
De volgende dag moesten we dan toch echt afscheid nemen van Daga en Tom. Na zo´n lange tijd samen gereisd te hebben was het toch wel evenb slikken om afscheid te nemen. Maar het moest uiteindelijk toch een keer gebeuren. Wel jammer, want het waren echt hele mooie en gezellige tijden!

Sucre
De volgende dag zijn we met Charlotte, Darragh en Lisa naar Sucre gereisd. Het was een prima bus en na 8 uur kwamen we aan in de geweldige mooie hoofdstad van Bolivia! Sucre.
Sucre is een koloniale stad die zich kenmerkt door de vele mooie witte gebouwen en mooie parkjes. Bij aankomst in ons nieuwe hostel, kwamen we in contact met geweldig aardige en sociale medewerkers. Ze namen ons al meteen mee naar de markt om te eten. We zaten hier goed te vertoeven. Geweldig eten voor een goede prijs. In sucre hebben we een hele bijzondere film gezien over het leven van een jongen van 14 jaar die in de mijnen van Potosi werkt. Op de reis naar Sucre zijn we door Potosi gereden. Dit is de hoogste stad op aarde.
Er is in deze stad een enorme berg te vinden die vol mineralen en zilver zit. De Spanjaarden zijn 400 jaar geleden al begonnen met het leegroven van deze berg met de daarbij behorende mensonwaardige taverelen. Er duizenden mensen ongekomen in deze mijnen. Ook nu is het zwaar en ongezond werk. De gassen en het stof in de mijn zorgen ervoor dat de mensen niet oud worden. Om de dag door te komen, kauwen ze de hele dag op cocabladeren, die het hongergevoel wegnemen en een verkwikkende werking geven.
Het was erg aangrijpend om te zien hoe deze jongen van 14 jaar in de mijnen moest werken om de voor de kost te kunnen zorgen van zijn familie omdat zijn vader op jonge leeftijd gestorven was door een ongeluk. Wat ik ook erg moeilijk vond, is dat zij Satan aanbidden voor bescherming, omdat zij denken dat in de diepe mijnen God geen bescherming zou kunnen geven. Dit zit zo diep in hun denken geworteld dat het heel moeilijk is om tegen hun te zeggen dat dit niet nodig is. Het zijn de spanjaarden geweest die de bevolking met deze fabels bang maakte om zo het werk door te laten gaan en opstanden in kop te drukken.
We zagen deze film in cafe Amsterdam, gerund door een Nederlandse vrouw die naar Bolivia is geemigreerd. De opbrengsten uit het cafe worden onder andere gebruikt voor diverse welzijnswerken in de stad. Ik had nog bijna kunnen kijken bij een instituut die met psychiatrie en gehandicapten werkt. Was reuze interssant geweest, maar helaas kon dit door tijdsdruk niet lukken.
We hebben nog een paar geweldige gezellige dagen gehad met Lisa, Darragh en Charlotte. Veel gelachen, gekaart en de stad verkend. Maar ook hier zou een eind aan komen.
De laatste avond zijn we naar een frans restaurantje geweest, waar we echt geniaal hebben gegeten. Het was een tijd geleden dat ik zo goed rundvlees heb gegeten. Er gingen heel wat flessen wijn doorheen en hebben goed gelachen. De volgende dag was het dan echt zover, Roy en ik zouden na ruim een maand samem met de grote groep weer alleen verder gaan.
Was echt raar om deze geweldige mensen achter ons te laten. Ik vond het echt jammer en het deed me veel. Vooral om de gezichten te zien van hun toen wij in de taxi stapten en wegreden.
Een pluspunt was dat we dit keer niet met de bus verder gingen maar met het vliegtuig naar onze volgende bestemming. Deze was Santa Cruz. Een rit die met de bus ongeveer 22 uur zou duren duurde nu maar 30 min. Echt fijn om zo tijd te kunnen besparen, en het kost maar 50 eurootjes. Santa Cruz is een hele moderne stad en is de grootste en rijkste van het land. Het is een bizar grote tegenstelling met de rest van Bolivia. Ik persoonlijk vond deze stad niet niet bijzonder. Het had totaal geen sfeer op het mooie centrale plein na en was relatief gezien veel duurder.
Ons doel was om naar de Pantanal te gaan, een geweldige mooi natuurgebgied met veel wilde dieren als jaguars, puma´s, vogels, slangen etc. maar helaas is dit plan niet door gegaan. Ten eerste was het niet het goede seizoen om te gaan. het regenseizoen zou namelijk beginnen en dat betekend veel onbegaanbare wegen. We zouden moeten vliegen maar dat zou ons 1000 dollar pp gaan kosten en ons bugdet kon dat helaas niet aan.
We hebben daarom besloten om zo snel mogelijk weg te gaan uit deze stad. Maar eerst hebben we een leuke dagtour gedaan naar een hele mooie waterval in de buurt. Het is een heel ongerept gebied en zo hadden we deze plek helemaal voor ons zelf. Echt cool!
Het gebied bestond uit jungle, niet mijn favoriete plek met al die insecten maar wel heel mooi. Ik zag zelfs wilde papagaaien en andere mooie vogels vliegen. De trip hebben we geboekt bij Nick Adventures. hele aardige jongelui die veel moeite namen om het ons naar de zin te maken.
Een pluspunt aan Santa Cruz was het hostel, hele aardige mensen en een zwembad! Wat was dat fijn zeg! Het is daar namelijk heel erg benauwd dor het vochtige klimaat. Ze hadden ook een biertap, dus de biertjes smaakten erg goed! Ook hier ontmoete we weer aardige andere reizigers. Zo ontmoete we Louise, een geweldig lief mens uit Engeland, die haar dochter zou komen opzoeken. Aangezien ze alleen was, namen we haar mee de stad in toen we gingen eten. We hebben een erg gezellige tijd met haar gehad.
Bolivia is een land waar ik erg van genoten heb! Het is een land vol tegenstellingen op het gebied van natuur, cultuur en welzijn! Het eten is er geweldig en de prijzen ook! Ik heb hier geweldige mensen ontmoet en ook helaas weer afscheid van moeten nemen. Het is tot zover een van de meest bijzondere landen die ik tot op heden heb gezien. Ik wil hier zeker nog een keer terug komen! Bedankt Bolivia!
We besloten om vanaf deze plek ook weer te gaan vliegen. Dit maal naar het volgende mooie land Argentinie. Deze vlucht was helaas wel duur. Deze koste ons ongeveer 200 euro, maar dat zou ons twee dagen reizen schelen. We waren misschien wat verwend geraakt door onze vorige vlucht, maar het reizen in bussen na twee maanden werden we toch effe zat. Op het vliegveld hebben we gelukkig nog wat dollars kunnen opnemen, dit is namelijk erg handig als je naar Argentinie gaat! euro´s en dollars kun je namelijk voor een hele goede koers wisselen naar pesos! Na 2,5 uur kwamen we aan in het geweldige mooie Buenus Aires. Dit is een hele bijzondere stad, maar hier zal ik de volgende keer meer over schrijven.

Ik hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen vermaken met mijn avonturen.
Over twee weken zal ik jullie weer terug zien!
Hasta Luego Amigos

Manuel