Van Montanita Ecuador naar Chachapoya in Peru

Hola Amigo´s

Que tal?

Welkom bij mijn nieuwe reisblog! Hij is vers van de pers!

Montanita
We kwamen op donderdag aan in Montanita. Het was meteen al een heel andere indruk dan Puerto Lopez. Veel kleurvolle hostels en veel meer ingericht op toerisme. We hadden een mooi Hostel iets buiten de drukte van het stadje. Daar waren hele aardige eigenaren. Ook was er een heel ouderwetse bankdrukset, die ik natuurlijk even moest proberen. We moeten natuurlijk wel een beetje fit blijven op onze reis ;-) Daarnaast waren er ook fijne hangmatten waar we goed gebruik van gemaakt hebben. in de avonden speelde we een potje kolonisten (het kaartspel). Altijd leuk om te doen.
In mijn vorige reisverslag gaf ik aan dat Montanita het Lorret van Ecuador is. Hier moet ik enigszins op terugkomen omdat hier alleen in het weekend door de bevolking gefeest wordt. Waarschijnlijk komt dit doordat het hoogseizoen nu voorbij is. We zijn op vrijdagavond het nachtleven gaan ontdekken. We belandde in een tent waar een band reggae/ska achtige muziek speelde. Was erg gaaf om te horen. We zijn daar eigenlijk de hele avond gebleven en hebben daar een leuke avond gehad. Ik heb in dit vakantieoord een heerlijke massage genomen en heb een kapper bezocht. Dat was een tijd geleden, geschoren worden op ouderwetse manier met mes. Was leuk! Op onze laatste dag hadden we beide problemen met geld pinnen. Er waren maar twee automaten in het dorp en een daarvan deed het niet. De ander accepteerde onze passen niet, dus zaten we zonder poen. Gelukkig had Roy nog net genoeg om een buskaartje te kunnen kopen naar onze volgende bestemming Guyaquil. Ook fijn als je creditcard hebt, kun je gewoon eten bestellen zonder cash op zak te hebben. In Guyaquil konden we gelukkig wel weer geld pinnen en hebben we onze reis vervolgd. de reis duurde ongeveer 5 uur.

Cuenca
Eenmaal aangekomen op het busstation van Cuenca zijn met een taxi naar ons hostel la Cigale gereden. Dit was weer een erg mooi hostel met een erg fijne douche en dat is een luxe in Ecuador. Cuenca is een geweldige mooie koloniale stad. Het is de derde stad na Guiyaquil en Quito. In Cuenca zijn we naar een aantal musea geweest. Het museum nacional del Banco ging over de verschillende bewoners in dit gebied. van de incaperiode tot nu. Hier waren ook verschrompelde hoofden te zien. De indianen verkleinde de hoofden van hun vijanden. Erg appart om te zien. Het tweede museum dat we zagen ging over panamahoeden. Hier kon je zien hoe ze deze hoeden van stro maken. Sommige hoeden kosten wel drie maanden om te maken en zijn dan ook zeer prijzig. Bij Hotel Victoria hebben we op z´n sjiek mogen dineren. Dit hotel/restuarant zag er erg mooi uit. We werden bediend door twee obers en waren een van de weinige gasten. Was bijzonder om zo te worden bediend. Ook wel een beetje raar omdat we niet onze mooie kleren aanhadden, maar in ons reiskloffie zaten. Het eten was geniaal en vooral het dessert. We kregen van de barman die biljetten verzameld, een mooi oud Ecuadoraans biljet. In Ecuador gebruiken ze tegenwoordig Amerikaanse dollars als betaalmiddel. In Cuenca kwamen we een Canadees tegen die we ook in Quito hadden ontmoet. Hij was toevallig met een belg genaamd Tom en zijn Poolse vriendin. Met hun hebben we de avond cocktails gedronken in ons hostel. Was erg gezellig.

Vilcabamba
De volgende dag zijn we met een minivan naar Vilcabamba gereden, dit was een rit van ongeveer 5 uur. Het hostel in Vilcabamba bood deze mogelijkheid aan en deze namen wij graag aan. Want deze shuttelservice bracht ons zonder tussenstops naar ons nieuwe hostel. Tussendoor werden we nog door de politie aangehouden omdat er in deze omgeving veel drugsverkeer gaande is. Maar wijhadden geen rare dingen bij ons. Het hostel was erg mooi. Een klein vakantiepark met zwembad en andere luxes. Zo hebben we na een dag hiken een heerlijke massage genomen. Het hostel wordt gerund door twee Duitste broers. Peter, een van de broers hadden we toevallig ook ontmoet in La Cigale in Cuenca. Zo was er ook een duits menu op de kaart van het restaurant. En daar stond de befaamde curryworst op! Natuurlijk moesten wij die proberen. Voordat we gingen hiken ontmoette wij Robert. Een Amerikaan die in Ecuador is komen wonen en die ook christen is. We hebben mooie gesprekken met hem gevoerd. Hij begeleidde ons op het eerste gedeelte van onze hike. We liepen met een routebeschrijving door beekjes en andere avontuurlijke gebieden. Op eigen gelegenheid hadden we waarschijnlijk gedacht dat we fout zouden lopen.Daarna zijnwe alleen gaan hiken. Het was echt een mooie en actieve wandeling. Wat was ik blij met mijn nieuwe waterdichte wandelschoenen. In de avonden zaten we bij de bar en speelden we pool. Een avond hebben we tot 04:00 uut in de nacht pool gespeeld met Robert en de Belgische barman. We hebben veel lol gehad in dit hostel. Na drie nachten zijn we door gegaan naar ons avontuur in Peru.

Grensovergang
We stonden om 05:00 uur op om de bus te pakken richting de grensovergang naar Peru. Deze reis ging in verschillende etappes. Het eerste gedeelte duurde 6 uur. Roy maakte de grap dat de bus vol zou zitten en dat we 6 uur moesten gaan staan. Toen de bus na een half uur wachten kwam moesten inderdaad staan omdat de bus helemaal volzat met locals. Gelukkig konden we na 20 min ook zitten. Na 6 uur kwamen we aan in het stadje Samora. Na een goede lunch namen we vanuit daar de taxi (een soort pickuptruck)naar de grensovergang van La Balsa. Hier ontmoetten wij Charlotte uit Frankrijk. Samen met haar zijn we naar de grensovergang van La Balsa gegaan. Deze grensovergang van Ecuador naar Peru is erg afgelegen. Na een uur over hobbelige bergwegen te hebben gereden kwamen we bij de grenspost. De grensovergang bestond uit een aantal huizen en een rivier. De grensovergang ging vrij ontspannen, maar we moesten wel lang wachten omdat de douane een lunchpauze had. Ik vermaakte mij met het kijken naar de Hobbit in de tussentijd.
Het was erg warm hier in dit gedeelte van Peru en Charlotte bracht ons en een aantal andere reizigers een verkoelende verfrissing door Coca cola uit een 3 liter fles te schenken. Wat kan cola lekker zijn! Een andere grappig detail was dat de douaneambtenaren zichzelf vermaakten met karaoke. Erg grappig om te zien. Vanuit hier namen we een minibus naar San ignazu. In dit dorp hebben na acht uur te hebben gereisd een stop gemaakt om te overnachten. Het was een eenvoudig maar prima hostel. Charlotte was bij ons gebleven en dat was best wel makkelijk omdat zij goed spaans sprak.

San Ignazu naar Chachapoya
De volgende ochtend zijn we om 04:30 opgestaan omdat ons werd verteld dat we dan het werkverkeer aan de weg voor zouden zijn. Om 05:00 uur vertrokken we in de stromende regen van het hostel naar de terminal in een tuktuk. Wat was ik blij met mijn poncho. Vanaf daar vertrokken we met een auto richting Chachapoya. Dit zou een rit van ongeveer 8 uur worden.
We waren net vertrokken en kwamen we een blinde man tegen die in het donker in de stromende regen zat te seinen of hij kon meerijden. Eigenlijk paste het niet, maar de chauffeur nam hem gelukkig wel mee. zo zaten we met drie man achter en drie man voor in de auto. Kort daarna werden opgehouden omdat er twee grote touringbussen vastzaten in de modder en de hele weg blokkeerden. Niemand kon er langs en al snel stond er een behoorlijke file. En daar stonden we dan in de stromende regen in de middel of nowere. Gelukkig bedachten een aantal slimme bouwvakker een route om de bussen heen en konden we onze reis hervatten.
Na drie verschillende auto´s, zonder lange tussenstops en heel wat pijn in de billen van al het zitten kwamen we eindelijk na 6 uur aan in Chachapoyas. De reis ging verrassend snel omdat we als speedy gonzales hadden gereisd.

Chachapoya
Wow wat was het hostel hier mooi. Een geweldig mooi oud koloniaal Spaans gebouw met hele vriendelijke mensen. We hadden hier een mooie ruime kamer die we met z´n drieën deelde. Charlotte had ons gevraagd of wij het leuk vonden of ze en tijdje met ons mocht optrekken in dit gebied. Ook was er een leuk en mooi kerkje. Ik ging hier naar binnen om te bidden. Het is altijd fijn om Gods huis te zijn. Waar ook op de wereld. Vanuit deze stad hebben we twee tours gedaan.
Kuelap was de eerste tour die we hebben gedaan, na een rit van 2,5 uur over wegen die langs afgronden kwamen we aan bij de stad Kuelap. Een soort grote vesting die behoorde tot de bevolking van Chachapoyas (pre inca´s). voor deze vesting waren meer stenen gebruikt dan voor het bouwen van de piramides van Cheops. Heel bijzonder om te zien.
De volgende dag zijn op tour gegaan naar een grote grot die werd gebruikt als tombe door de Chachapoyas. Het was een behoorlijk avontuur omdat alleen de gids een lamp bij zich had die op een grote accu was aangesloten. Zo liepen we achter de gids aan door deze grot. het was pikkerdonker. We moesten laarzen aan doen omdat er je op veel plekken niet kon lopen, anders zou je tot je knieen in de modder wegzakken of misschien nog wel verder. Het was echt spannend om hier te lopen omdat je niet goed zag waar je heen moest lopen. Echt Cool. Zonder kleerscheuren maar wel goed onder modder te zitten gingen we naar het tweede deel van deze tour. We gingen namelijk sarcofagen bekijken die tegen een bergwand waren geplaatst. Deze plek was behoorlijk afgelegen. Na 20 min over een moeilijk bergpad te hebben gewandeld kwamen we aan. De gids vertelde waarschijnlijk heel bijzonder verhaal hierover, maar alles was in het spaans dus konden we er niet veel van volgen. Op de terugweg naar de bus konden we gebruikmaken van paarden om terug te rijden, dit wilde ik wel doen, maar alle paarden waren al bezet. Toen we bijna boven waren, kwam er een oud vrouwtje naar benden rennen met een paard. Dat zal het geheime middel zijn dat de ouderen hier nog zo soepel rondlopen. A fijn, kon ik toch nog net 100 meter op een paard meerijden. Leuk om even gedaan te hebben. De gemeenschap in dit dorp was ongelooflijk vriendelijk. Je ziet dat ze heel hecht met elkaar omgaan hier en wat een blije kinderen. Dit alles bij elkaar maakte het tot een hele leuke tour.
Ons laatste avontuur in Chachapoya was een culinaire. We hebben namelijk Cuy gegeten, deze kennen we in Nederland ook wel als cavia. Was erg apart om te eten, vooral als je de schedel ziet liggen. Het was wel lekker, maar ik denk eenmalig. Cachapoya is een plek waar niet heel veel toeristen heengaan, maar zeker de moeite waard omdat er zoveel in de omgeving te zien is, en de sfeer is hier erg goed. Ons volgende gedeelte van de reis zal ons brengen naar Trujillo en Huaraz, maar daar horen jullie nog meer van!

Adios Chico´s